​Dat meisje is helemaal geen meisje! Die verleidster is geen meisje, ze is een ballade in B mol majeur! Die vrouw, die rooie slet is geen vrouw, maar één brok tovenarij! Jullie zullen wel vragen: maar waar heb je haar toch opgevist, Venitsjka, waar komt ze toch opeens vandaan, die rossige teef? En heb je in Petoesjki eigenlijk wel íets dat er een beetje mee door kan?’

​Dus u bent het: Jerofejev?’en ze boog zich een beetje naar me over en ze kneep haar ogen dicht en sperde ze weer open… ‘Ja natuurlijk! Nou en of ik het ben!’ (Oh, wat een harmonisch wezen! Hoe raadt ze het zo?). ‘Ik heb een werkje van u gelezen. En weet u: ik had nooit gedacht dat een mens honderdvijftig bladzijden achter elkaar zoveel bij elkaar kon zwammen. Dat presteert geen mens!’